Mało kto z nas uświadamia sobie, że słowo sprzedać dotyczy nie tylko towaru, ale też idei, poglądów, oczekiwań. Kiedy staramy się wyjaśnić – najczęściej bezskutecznie – naszemu dziecku, że najlepsze dla niego są warzywka a nie czekoladka, lub opornym rodzicom o ważności potrzeby późnego chodzenia spać, to tak naprawdę prowadzimy negocjacje handlowe. Mając 4 latka nie mamy zbyt wiele możliwości do zaoferowania w negocjacjach, ale ich wartość ma wielką siłę. Możemy zaoferować siebie, swój uśmiech, buziaczki, przytulaski. Jeśli czegoś chcemy, to o to prosimy, czasem domagamy się i bardzo opornie rezygnujemy. Z wiekiem uczymy się oferowania innych korzyści, aż do różnego rodzaju niecnych praktyk, które mają kogoś zmusić wbrew jego potrzebom a nawet woli i tak to idzie całe życie. Negocjacje, nieustające negocjacje.
Kiedy się patrzy na to z tej perspektywy, wydaje się że każdy z nas jest ekspertem w tej dziedzinie. W końcu praktykujemy to od dzieciństwa. Obserwując różnych ludzi, rzeczywiście możemy spotkać samorodnych ekspertów w tej dziedzinie. Mówimy wtedy o nich, że mają charyzmę, potrafią wpływać na innych i ich za sobą pociągać. Większość z nas nie ma jednak takich umiejętności i z wiekiem wyrabia w sobie takie nawyki, które objawiają się dwojako. Często zanim przystąpimy do negocjacji, już z nich sami rezygnujemy mówiącnie będę nikogo o nic prosić, albo mając poczucie przewagi wymuszamy coś groźbą, szantażem. Nie wpływa to na nikogo budująco i nie poprawia nam jakości naszego życia. Co więcej jak napisałem w poprzednim akapicie, mamy poczucie ciągłych negocjacji. Nawet jeśli tak tego nie nazywaliśmy.
Kiedy pada więc pytanie: Przedstawiciel handlowy – kto to taki? Odpowiedź może być jedna – ty. Czas sobie to uświadomić:)
Jeśli jest temat jaki chcesz abym poruszył – śmiało napisz zobaczę co się da zrobić 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz